„…Zabłysła krwią biało-czerwona załopotała na wietrze a nad nią orzeł bielik duma narodu na chwilę przeciął powietrze. Jakżeś niezwykła flagą jest nasza biało -czerwona przez wieki do boju na czele szłaś i nikt cię nie pokonał. Zbroczona krwią synów poległych na piersi całunem byłaś czasem zwinięta zniweczona ciągle wracałaś żyłaś. W najgorszych chwilach naszej historii wciąż łopotałaś na wietrze przy rytmach Mazurka Dąbrowskiego tyś cięła polskie powietrze…”
Flaga, nasz najważniejszy obok godła symbol narodowy, choć formalnie ustanowiona dopiero w 1831 r., od wieków towarzyszyła Polakom we wszystkich przełomowych wydarzeniach historycznych. Miłość do biało-czerwonej łączy naszą wspólnotę, daje nam siłę i nadzieję. Podczas 123 lat zaborów żyła w sercach naszych rodaków jako symbol wolnego i niepodległego państwa.
2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to jedno z najmłodszych świąt państwowych ustanowione przez Sejm 20 lutego 2004 r. Wybór daty miał dwie przyczyny. Jedna jest związana z tym, że dnia 2 maja 1945 r polska flaga została zawieszona
w Berlinie na Reichstagu oraz na Kolumnie Zwycięstwa. Druga dotyczy tego, że władze Polski Ludowej zlikwidowały święto 3 maja i po 1 maja flagi miały być natychmiast zdjęte.
Polskie barwy narodowe sięgają czasów dynastii Piastów. Wybór barw flagi jest odwzorowaniem kolorów chorągwi polskiej – białego orła na czerwonym tle. Sejm Królestwa Polskiego podjął uchwałę 7 lutego 1831 r regulującą polskie barwy narodowe.
Barwy narodowe mają także swoje symboliczne znaczenie: kolor biały symbolizuje łagodność, przyjaźń, dobrobyt; kolor czerwony – krew czyli walkę o niepodległość, o suwerenność.
Wraz z Dniem Flagi 2 maja obchodzimy także jako Dzień Polonii i Rodaków poza granicami kraju.
Wywieszając biało-czerwoną flagę – główny symbol Narodu i Państwa – zamanifestujemy nasze przywiązanie do polskiej tożsamości i tradycji. Przez wywieszenie flagi w dniach świąt narodowych pokażmy, że dumnie jest być Polakiem! Pokażmy swój patriotyzm, szacunek dla tradycji.